عبدالحسین زرین کوب، متولد محله بحرالعلوم صوفیان شهر بروجرد به سال1301ش می باشد.او تحصیلات دانشگاهی اش را در ایران گذراند و مورد توجه تقی زاده قرار گرفت. اساس تقی زاده در زمره فراماسونرهایی بود که توجه زیادی به جذب چهره های مستعد و تربیت آن ها داشت. زرین کوب نیز به فراماسونری پیوست و توسط موسسه مطالعاتی فرانکلین،جهت یک سفر مطالعاتی، به آمریکا و اروپا دعوت شد.
اساسا عبدالحسین زرین کوب در سالهای نیمه دوم دهه1340ش تا زمان مرگ در سال 1376در تهران، برجسته ترین و پرکارترین چهره جریان تاریخ نگاری فراماسونری در رشته تاریخ ایرانِ پس از اسلام و ادبیات و فرهنگ آن بود. او از تربیت شدگان تقی زاده بود که آثار متعددی به رشته تاریخ و ادبیات ایران به رشته نگارش درآورد. دامنه اطلاعات و مطالعات زرین کوب در زمینه تاریخ و ادبیات ایران زیاد بود، اما جهت گیری او کاملا در مسیر مفروضات بی اساس آریا مداری و ترویج پلواریسم فراماسونی مورد نظر لیبرال ها،از طریق بازخوانی و به عبارتی بازسازی چهره های عرفان و ادبیات و تاریخ ایران بوده است.
به عنوان مثال، او در یکی از سخنرانی هایش که بعدها در مجموعه "نه شرقی ،نه غربی، انسانی" او منتشر گردید، رفتار کوروش را براساس اصل تسامح ماسونی، مورد ارزیابی قرار داده است.
نثر جذاب و گیرای زرین کوب موجب می گردید که میزان صحت و سقم تغییرهای زرین کوب و یا اعتبار استنادات او چندان مورد توجه مخاطب قرار نگیرد. بسیاری از ادعاهای ناسیونال شووینستی زرین کوب در خصوص ایران باستان، در کتاب هایی نظیر "تاریخ مردم ایران قبل از اسلام" و "روزگار ایرانیان"، چیزی نیست مگر ترویج نظریه نژادپرستانه آریامحوری که درباره ریشه ها و مایه های استعماری اش، پیش از این سخن گفته ایم.
زرین کوب به ویژه می کوشد تا با استفاده از برخی ادبیات و تعابیر عرفانی در اشعار حافظ و مولانا و یا تکیه به نقل برخی روایات که میزان صحت آن محل شک و تأمل است،آرای پلواریستی-ماسونی خود را از زبان عرفا و یا در رفتار و سکنات آنان متبلور جلوه داده و از این طریق، به ترویج آن ها بپردازد.
اگر فریدون آدمیت در خصوص تاریخ نگاری مشروطه به عنوان یک چهره مروّج تاریخ نگاری ماسونی، نقش و جایگاه ویژه دارد، دکتر عبدالحسین زرین کوب، همین نقش و جایگاه را در تحریف و به عبارتی بازسازی تاریخ تمدن قبل و بعد از اسلام مردم ایران، مطابق روایت فراماسونرها بر عهده دارد. به راستی نیاز است که مجموعه آثار او از منظری واقع گرایانه و خارج از مدار تاریخ نگاری سرجان ملکمی(که متاسفانه در تمامی دانشگاه ها و نهادهای آموزشی و فرهنگی کشور از پایین ترین سطوح تا بالاترین سطوح سلطه و سیطره دارد) مورد نقد و بازنگری قرار گیرد تا در مقابل توپخانه سنگین و خشن آکادمیسین های رسمی که جز ستایش و مدح و ثنا و تکرار مشهورات او و امثال او چیزی نمی گویند،حقایق پنهانی آشکار گردد و نقدها عیار گیرند.
شهریار زرشناس- نگاهی کوتاه به تاریخچه روشنفکری در ایران جلد دوم ص151-152