حسین کاظم زاده ایرانشهر،روشنفکری ناسیونال –شووینیست و از مبلغان تجددگرایی سطحی در ایران بود. کاظم زاده از یاران و دوستان رشید یاسمی،پورداوود،محمد قزوینی و جماعت روشنفکران ناسیونالیست ساکن برلن بود. کاظم زاده از سال1301شتا1306ش به انتشار نشریه ای به نام ایرانشهر پرداخت.این نشریه گرایش شدید ضدعربی داشت و به اصطلاح "عقب ماندگی" ایران را ناشی از حملات اعراب می دانست.ایرانشهر تحت لوای مبارزه با خرافات مذهبی ،در واقع اسلام و روحانیت را مورد حمله قرار می داد.تاکیدات شدید این نشریه بر روی کار آمدن دولت متمرکز ناسیونالیست، از عوامل زمینه ساز سلطنت مطلق العنان رضاشاهی بوده است.
کاظم زاده در مقالات نشریه خود،به ارائه تصویری ایده آلیزه از ایران عهد باستان می پرداخت و خواست ها و مطالبات سیاسی خود را در قالب دستاوردهای سلطنت های قبل از اسلام مطرح می کرد.به عنوان مثال هنگام سخن گفتن از ضرورت یک حکومت متمرکز در ایران آن روز، به ارائه تصویری از دولت داریوش می پردازد.
کاظم زاده همچنین به نگارش کتابی به نام "تجلیات روح ایرانی" پرداخته و در آن به ستایش از پادشاهان باستانی ایران و تمجید از آیین زرتشت می پردازد. کاظم زاده،پیروزی اعراب و به طور غیرمستقیم اسلام را به عنوان عامل عقب ماندگی! و "اسارت روح ایرانی" عنوان نی کند و موفقیت اسلام در مسلمان شدن مردم را ناشی از جبر و ترس "شمشیر عرب" می نامد. و در مقالات خود،به اراده تصویری ایده آلیزه از ایران باستان می پردازد.
کاظم زاده ایرانشهر نیز همچون پورداوود و بقیه هم فکران آنها، بازگشت به باورهای باستانی زرتشتی را محملی برای پیشبرد غرب زدگی شبه مدرن قرار داده است. گفته می شود، کاظم زاده ایرانشهر که اکثر عمر خود را در خارج از کشور سپری کرده است،در اواخر عمر از جهاتی متحول گردیده و وجوه معنوی بیشتری یافته است. کاظم زاده متوفی به سال1340ش است.
شهریار زرشناس- نگاهی کوتاه به تاریخچه روشنفکری در ایران جلد دوم ص92