تاریخ سرزمین ایران

تاریخ سرزمین ایران را به یک اعتبار می توان به چهار دوره تقسیم کرد:

1- دوران کهن ماقبل سلطه هخامنشیان و قبیله پارس یعنی دوران تمدن «ایلام» و «سیلک» و «شهرسوخته» که میتوان آن را دوره تاریخ باستان در مقابل هخامنشیان و اشکانیان و ساسانیان دانست.جهت تمییز این دوره از مقطع پس از آن ،این مرحله از تاریخ ایران را « دوره آغازین تمدن ایران باستان » می نامیم.

2-دوره تاریخ باستانی ایران که با سیطره قبیله پارس آغاز می گردد و تا شکست یزدگرد سوم در سال21 ه.ق(652م) تداوم می یابد.این دوره را می توان دوره « تمدن کلاسیک ایران باستان» نامید.

3-تمدن کلاسیک ایران پس از اسلام که به غلط به عنوان مصداقی از تمدن اسلامی محسوب گردیده است.این دوره که از قرن اول هجری آغاز می گردد،تا قرن14 ه.ق و مشخصا تا عهد مشروطه ادامه می یابد.« تمدن کلاسیک ایران» از آبشخورهای نختلف فرهنگی تغذیه کرده است که یکی از آن ها میراث بالنده تفکر و حکمت اسلامی و قرآنی بوده است و مولفه های بعضا متزاحم و نامناسب با میراث معارف اسلامی نیز در شکل گیری ان تمدن دخیل بوده اند که درباره آن ها به اختصار سخن خواهیم گفت.

4-دوره سیطره غرب‌زدگی شبه مدرن و تجدد گرایی سطحی است که جریان موسوم به روشنفکران ایرانی،نمایندگان و مبلغان و موسسان فرهنگی –سیاسی آن هستند.