«زبان هم اگرچه بی تردید در تکوین شخصیت ایرانی نقش اصلی دارد، اما تصور آن که تنها با یک زبان خالص و مخصوصا خالی از لغات غیرایرانی است که ایرانی می تواند ایرانی باشد، چیزی جز یک رؤیای شیرین نیست.
و وسوسه ای که امروز بعضی دوستان ما را وامی دارد که نسبت به عناصر غیرایرانی زبان فارسی روی ترش کنند هرچند ناشی از غیرت ملی است اما اصرار و ابرام در آن، زبان ما را محدود می کند و فرهنگ ما را از آنچه طی قرنها تاریخ خویش به غنیمت یافته است، محروم می سازد.»
«اگر بخواهیم کلمات عربی را از فارسی بیرون کنیم زبان فارسی خیلی ضعیف و لاغر می‌شود. زبان فارسی همینی است که من و شما با آن صحبت می‌کنیم. مثلا صحبت یک کلمه عربی است منتها عرب‌ها آن را به یک معنا به کار می‌برند و ما به یک معنای دیگر.هیچ نباید نگران وجود این تعداد لغات عربی در زبان فارسی باشیم. ترازوی ما حافظ و سعدی هستند. نباید از آن غلیظ‌تر و ضعیف‌ترش کنیم.»
در راستای سیاست سره نویسی و پالایش زبان فارسی از عربی در عهد پهلوی اول
« با قطع رابطه از عرب امپراطوری ایران قبل از اسلام را احیاء و علم ساسانیان را برافرازید و با تبدیل کلمه‌ی جواب به پاسخ انتقام از سعد بن وقاص بگیرند »(!!!)
[ایرج افشار، نامه های لندن ( از دوران سفارت تقی زاده در لندن ) ، انتشارات فرزان روز، 1375، ص 192 ].
---------
« بست عرب دست عجم را به پشت
هر چه توانست از آن قوم کشت
...گر چه عرب زد چو حرامی به ما
داد یکی دین گرامی به ما
... نصف زبان را عرب از بین برد
نیم دگر لهجه ترکان سپرد »
[ملک الشعراء بهار، چهار خطابه از بهار در ستایش پهلوی، یغما،س 8، ش 1، فروردین ا334ش، ص 9 ، به نقل از رضا بیگدلو ، ، ص 167 - 168 ].